Tuesday, April 3, 2012

ఏవిటా డబ్బా ప్రశ్న!

ఎర్రటి ఎండాకాలం,మధ్యాహ్నం ఎండ సర్రసర్రమని వీపు బద్దలుగొడుతుంది.అప్పుడే పాలు తాగి సగం నిద్రలో జోగుతున్నాను నేను.అంతకన్నా ముఖ్యమైన పనులేమి లేవు చెయ్యడానికి.ఎందుకంటే మరి నా వయస్సు ఇంకా మూడు రోజులే కదా!ఏదో నాపాటికి నేను ఎవ్వరిని ఇబ్బంది పెట్టకుండా నా బంగారు భవిష్యత్తు గురించి కలలు కంటుంటే నాకోసం విజిటర్స్!ఈ టైంలో విజిటర్స్ ఏంటి? ఏ!ఓ వేళాపాళా లేదా అని నా సెగట్రీ(అదే,మా అమ్మ)మీద అరుస్తుంటే సెలబ్రిటీలన్నాక ఇలాంటివి కొన్ని తప్పవు మరి అని సర్దిచెప్పారు.ఆ వచ్చినావిడ మానాన్న తరపు బంధువు.నాకు నాయనమ్మ వరస అవుతుంది.వస్తూనే,అయ్యో పాపం!మళ్ళీ ఆడపిల్లే పుట్టిందా?ఈసారయినా మగపిల్లాడు పుడతాడనుకున్నాను!అని ఒకటే ఏడుపు మొదలుపెట్టింది.

మళ్ళీ ఆడపిల్లే పుట్టిందా?....ఏవిటా డబ్బా ప్రశ్న! అసలు ఈ ఆడపిల్ల,మగపిల్లాడు తేడా ఏంటి? నాకిప్పుడే తెలియాలి! అసలు ఈ మీటింగే నాకు నచ్చలేదు,పైగా ఈ ముసలి నన్ను చూసి ఏడుస్తుందేవిటి?

నాచిన్నప్పుడు రాజమ్మ అని ఒకామె పక్కనే ఉన్న పల్లెటూరు నుండి గంపలో పాలసీసాలు,క్యాన్లు పెట్టుకొని పాలుపొయ్యడానికి మాకాలనీకి వచ్చేది.పోసేది నీళ్ళపాలే అయినా వేరే దారిలేక అందరు ఆమె దగ్గరే పాలు తీసుకొనేవాళ్ళు.కాలనీలో అందరికి పాలు పొయ్యడం అయ్యాక తీరిగ్గా తొమ్మిదింటికి మా ఇంటికి వచ్చేది.లేటుగా వచ్చిందికాక,నీళ్ళపాలు పోసిందికాక,ఆ పాలతో టీ పెట్టించుకొని తాగి వెళ్ళేది.అప్పటికి మా అక్క బడికి వెళ్ళిపోయేది,మరి నేనేమో ఇంట్లోనే అమ్మకి తోడుగా ఉండేదాన్ని.అప్పుడప్పుడు నాతో ఆడుకోవడానికి రాజు,కృష్ణ వచ్చేవాళ్ళు.ఒకరోజు మేము ముగ్గురం ఆడుకుంటుంటే,రాజమ్మ నన్ను పిలిచి రాజు,కృష్ణలని చూపించి వీళ్ళిద్దరిలో ఎవరిని పెళ్ళి చేసుకుంటావు అని అడిగింది.

ఏవిటా డబ్బా ప్రశ్న! అసలు పెళ్ళేవిటి? ఒక్కళ్ళనే ఎందుకు చేసుకోవాలి? ఇద్దరిని పెళ్ళి చేసుకుంటా అని చెప్పాను.నేను చెప్పిందాంట్లో అంత విచిత్రమేవిటో కాని రాజమ్మ దొర్లిదొర్లి నవ్వుతుంది.వంటింట్లో ఉన్న మా అమ్మని పిలిచి"చిట్టెమ్మ వీళ్ళిద్దర్ని పెళ్ళి చేసుకుంటుందంట!" అని చెప్పి మళ్ళీ నవ్వుతుంది.అది విని మా అమ్మ కూడ నవ్వుతుంటే నాకు బోలెడంత కోపమొచ్చింది."అవును ఇద్దరిని పెళ్ళి చేసుకుంటా,ఇద్దరిని పెళ్ళి చేసుకుంటా" అని ఏడుస్తుంటే సరేలే,చేసుకుందువులేగాని ఆఏడుపు ఆపు అని అమ్మ నన్ను ఎత్తుకొని లోపలికి వెళ్ళింది. రాజమ్మ ఇంకా దొర్లుతానే ఉంది.రాజు,కృష్ణ..అమ్మో,ఇప్పుడు మేము చిట్టిని పెళ్ళి చేసుకోవాలా అని బిక్కమొహాలు వేసుకొని చూస్తున్నారు.

"నాకు ఇంజనీరింగ్ అయిపోగానే క్యాంపస్ సెలక్షన్స్ లో సత్యంలో జాబ్ వచ్చింది" అని చెప్పేవాళ్ళని చూస్తే "అబ్బ!ఛ!!"అనాలనిపిస్తుంది నాకు.ఎందుకంటే నాకు అలా రాలేదు కాబట్టి.నాలాంటోల్లని జనాలు ఎందుకు పనికి రానివాళ్ళని చూసినట్టు చూస్తుంటే ఇంకా మండిపోయేది.అబ్బో ఇంజనీరింగ్ అయిపోయాక,జాబ్ రావటానికి మధ్య ఎన్నెన్ని సాహసయాత్రలు,చిత్రవిచిత్రాలు జరిగాయో!!అవన్ని రాయాలంటే ఓఏడాది పడుతుందేమో!ఈలోపు మన జీవితం గురించి మనకన్నా,మన అమ్మానాన్నలకన్నా మన ఇంటి చుట్టుపక్కలవాళ్ళు ఎక్కువ హైరానా పడిపోతుంటారు.వాళ్ళళ్ళో కూడ ఓరవ్వంత ఎక్కువ చేసేది,అదే అతి అంటారే అది,అలా అతి చేసేది ఎవరమ్మా అంటే,ఓమివాళ్ళమమ్మి.వాడి పేరు ఓంప్రకాశ్.వాళ్ళమ్మ వాడ్ని ఓమి అని పిలుస్తుంది.వాడు నా క్లాసే!"చిట్టి,నీకు జాబ్ ఇంకా రాలేదా!?!?ఓమి పూణె వెళ్ళాడు,ఓమి ఆస్ట్రేలియా వెళ్ళాడు,ఓమి కూరలో వాము వేసుకొని తిన్నాడు"ఇలా బ్రెయిన్ దొబ్బిచ్చేది.

ఓసారి ఒక పెళ్ళిలో ఓమివాళ్ళమమ్మి కనపడింది.మళ్ళీ మొదలురా బాబు అని అనుకున్నాను.

ఓమివాళ్ళమమ్మి: ఏంటి చిట్టి జాబ్ వచ్చిందంటగా,మీ అమ్మ చెప్పింది.
నేను: అవునాంటి.

ఓమివాళ్ళమమ్మి: బెంగుళూరులో అంటగా!

నేను : అవునాంటి. అన్ని తెలుసు కదా!మళ్ళీ ఏంటి తల్లీ ఈ ఇంటర్వ్యూ!

ఓమివాళ్ళమమ్మి: జీతమెంత?

నేను: ఏవిటా డబ్బా ప్రశ్న! ఎందుకాంటీ, నాకు డబ్బులు సరిపోకపోతే నెలకి ఓ పదివేలు మీరు పంపిస్తారా?

ఆతరువాత మా అమ్మ నాకు క్లాస్ తీసుకుందని ప్రత్యేకంగా చెప్పనవసరంలేదనుకుంటా!

నాపెళ్ళి హడావిడి ముగిసింది.మా అత్తగారింట్లో ఆరోజు సత్యనారాయణస్వామివ్రతం చేస్తున్నారు.ఇంకాసేపట్లో పూజ మొదలవుతుందనగా,మావారి పిన్ని ఒకావిడ నాదగ్గరికొచ్చి"ఇదిగో కోడలా,మీసంబంధం చేసుకోవలా,వద్దా అని మీ అత్తగారు వెనకాముందు ఆలోచిస్తుంటే,నేనే చేసుకోమ్మని గట్టిగా చెప్పాను.నేను చెప్పబట్టే మీఅత్తగారు ఒప్పుకున్నారు.ఈఇంట్లో నామాటకి అంత పవర్ ఉంది.నాతో జాగ్రత్తగా ఉండు మరి"అని చెప్పింది.ఇది డబ్బాప్రశ్న కాదు.డబ్బాడైలాగ్!ప్రతి పెళ్ళిలో ఇలాంటి ఐటంగాళ్ళు కనీసం ఒక్కరైనా ఉంటారనుకుంటా!అసలు తాము లేకపోతే జనాలకి పెళ్ళిళ్ళే అవ్వవని ఓ తెగ ఫీల్ అయిపోయేవాళ్ళు.ఇప్పటికి నాకు మావారికి ఏవైనా గొడవ జరిగితే,నేను "అసలు మిమ్మల్ని కాదు,మన పెళ్ళి కుదిర్చిన మీపిన్నిని అనాలి" అని అంటుంటాను :)

2011 సవంత్సరం,ఫిబ్రవరి నెలలో ఒకానొక రోజు నేను ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నాను.పెద్ద ఆకాశం,నేల తలక్రిందులయ్యేంత పెద్ద విషయమేమి లేదు.జస్ట్ నేను శాఖాహారిగా మారిపోయాను.ఇంక చూడాలి సామిరంగా..

ఏం!నువ్వేమయినా PETA కి అంబాసిడర్ అవ్వాలా ఇప్పుడు నాన్ వెజ్ మానేసి?
డబ్బా ప్రశ్న!

ఎన్నిరోజులు ఉంటావు నాన్ వెజ్ తినకుండా?
డబ్బా ప్రశ్న!

క్రాంతి ఎలాగయినా నేను నీతో నాన్ వెజ్ తినిపిస్తాను!
ఏడ్చావులే! డబ్బా ఛాలెంజ్!!

ఇప్పటికి సంవత్సరమయిందిగా,ఇంక మళ్ళీ నువ్వు నాన్ వెజ్ తినడం మొదలుపెడితే మంచిది.
డబ్బా సలహా!









Wednesday, March 7, 2012

మీకు పింక్ఆ,బ్లూఆ?

మొన్న శనివారం రోజు ఇంట్లో ఖాళీగా ఉన్నాను.ఖాళీగా ఉండి బోరుకొట్టడం కూడ బోరు కొట్టేసాక,అమ్ముకుట్టిని తీసుకొని షాపింగ్ మాల్ కి వెళ్ళాను.అక్కడ నాలాగే చాలామంది క్రెడిట్ కార్డులు పట్టుకుని ఎక్కడ ఏ స్వైపింగ్ మెషిన్ కనిపిస్తుందా,గీకేద్దాం అని కసిగా పరుగులు పెడుతుంటే ఆహా,సరైన చోటకే వచ్చాను అని అనుకున్నాను.ఈరోజు నా డబ్బులు ఎవరికివ్వాలా అని నా గుండుని గుండ్రంగా తిప్పిన పిదప Toysrus కనిపించింది.టాయ్స్ ఆర్ అజ్జో అజ్జో అంటున్నాడు ఏమాత్రం బొమ్మలున్నాయో అనుకుంటు లోపలికి వెళ్ళాను.బోలెడన్ని అరల్లో వరసగా బొమ్మలు.కనపడ్డాయి కదా అని ఓ కొనెయ్యడం కాదు.దానికి ఓ లెఖ్ఖ ఉంది.

ముందుగా మీ బుడత అమ్మాయా,అబ్బాయా!...ఓకె,అమ్మాయి.

వయస్సు 0-3నెలలు,3-6నెలలు,6-12నెలలు,12-24నెలలు,3-4సంవత్సరాలు...సరె,12-24నెలల సెక్షన్ కి వెళ్ళాను.

అవును,ఇంతకీ 0-3నెలల పిల్లలకి బొమ్మలతో ఆడుకునే టైం ఉంటుందా?uploading,downloading,బజ్జోడం వీటికే టైం సరిపోదు వాళ్ళకి.అంత పసిబిడ్డ ఏం బొమ్మలతో ఆడుకుంటుంది చెప్మా!

ఇన్ని సెక్షన్ల మధ్య మా కేటగిరి బొమ్మలు ఉన్నచోటికి రాగానే ఓవైపంతా గులాబి రంగు బొమ్మలు,గులాబి రంగు ప్యాకేజింగ్ కనపడగానే,ఓలమ్మో,మా KCR అన్నగాని ఈడ మీటింగ్ గాని పెట్టిండా ఏంది అని అన్ని దిక్కులు ఓపాలి సూసినాక ఎవ్వరు అవుపడలే!అసలు విషయం అప్పుడర్ధమయ్యింది.అమెరికాలో చిన్నప్పట్నుంచే పిల్లల బ్రెయిన్ ఎలా ట్యూనింగ్ చేస్తారో,అమ్మాయిలు అనగానే పింక్ కలర్,అబ్బాయిలు అనగానే బ్లూ కలర్.అసలు ఈ వెర్రి పిల్లలు పుట్టగానే హాస్పిటల్ నుండే మెదలవుతుంది.పుట్టినబిడ్డ ఆడపిల్ల అయితే పింక్ కలర్ బ్లాంకెట్,మగబిడ్డ అయితే బ్లూ కలర్ బ్లాంకెట్ లో చుట్టి తల్లి చేతుల్లో పెడతారు.ఫ్రీ కంట్రీ,ఫ్రీ కంట్రీ అంటారు కాని,నా మొహం అమ్మాయంటే ఇలానే ఉండాలి,ఇవే రంగులు వేసుకోవాలి అని వాడెవడో డిసైడ్ చెయ్యడమేంటో!అమ్ముకుట్టికి బట్టలు కొనడానికి వెళ్తే ఆ పింక్ కలర్ కి కళ్ళు బైర్లు కమ్మి,నీరసం వస్తుంది.చిన్నప్పుడు నేను ఎన్ని రంగురంగుల బట్టలు వేసుకునేదాన్ని!ఎరుపు,నలుపు,పసుపు,నీల,ఆకుపచ్చ...ఎన్ని రంగులో అవన్ని గుర్తొచ్చి అమ్ముకుట్టి మొహం చూడగానే జాలేస్తుంది.షాపింగ్ కి వెళ్ళేముందే పింక్ కాకుండా వేరే రంగు బట్టలు కొనాలి అని కంకణం కట్టుకొని,షాపంతా గాలిస్తే ఎక్కడో ఒక ఆకుపచ్చ షర్ట్, బ్రౌన్ ప్యాంట్,వాటిమీద కూడ ఎంతో కొంత పింక్ కలర్ పువ్వులో,ప్యాచ్ వర్క్ ఏదోటి ఉంటుంది.సచ్చినోడి పెళ్ళికి వచ్చిందే కట్నం అనుకుంటు కొనుక్కోవడం తప్ప వేరే గత్యంతరం లేదు.ఇక బొమ్మల విషయానికొస్తే మరీ ఘోరంగా ఉంది పరిస్థితి.అమ్మాయిలకైతే డిస్ని ప్రిన్సెస్,జస్టిన్ బీబర్,హలోకిట్టి.అబ్బాయిలకైతే డిస్ని పిక్సార్ కార్స్,స్టార్ వార్స్,ట్రాన్స్ ఫార్మర్లు.ఇంక ఇంతే!

ఇవన్ని చూసినప్పుడు నా చిన్నప్పుడు నేను ఎలాంటి బొమ్మలతో ఆడుకున్నాను అని ఆలోచిస్తే,అసలు నేను ఎప్పుడు ప్రత్యేకంగా బొమ్మలతో,కేవలం బొమ్మలతోనే ఆడుకోలేదు.ఇంట్లో ఉండే మాములు వస్తువులతోనే ఎన్ని ఆటలు ఆడేవాళ్ళం! అట్టపెట్టెలతో గోడలు కట్టేసి,వాటిమీద దుప్పట్టి పరిచి చిన్న గుడారం కట్టి అందులో కూర్చొని చందమామ చదువుతూ,పులిహోర తినేవాళ్ళం.ఇప్పుడు పిల్లలు అలాంటి makeshift గుడారాలు కట్టకుండా camping tents రెడిమేడ్ దొరికేస్తున్నాయి.ఒక్కసారి assemble చేస్తే ఆ టెంట్ అలానే ఉంటుంది.అదే నేను కట్టిన గుడారానికి ఓసారి గోడలు నిలబెట్టాలి,ఓసారి పైనుండి వేసిన దుప్పటి సర్దాలి.ఎంత హడావిడి,ఎంత టాలెంట్ కావాలి.అయినా బొమ్మలు కొనడానికి వచ్చి ఇవన్ని ఆలోచిస్తున్నానేంటబ్బా అని,మళ్ళీ ఈలోకంలోకి వచ్చేస్తే, ఓవైపు educational బొమ్మలు అని కనిపించాయి.ప్రిన్సెస్ లు,బీబర్ ల కన్నా ఇవి కాస్త బెటర్ కదా అనుకుంటు ఆవైపు వెళ్ళాక దిమ్మతిరిగి మైండ్ బ్లాక్ అయినంత పని అయ్యింది.ఓబొమ్మ మీద ఇలా రాసుంది"...improves child's hand-mind coordination,enables grip in readiness for writing in school ..." ఇంకా ఏదో హైటెక్ డిస్క్రిప్షన్ చాలా ఉంది కాని నేను ఇప్పుడు మర్చిపోయాను."అమ్ముకుట్టి,ఈబొమ్మ నీhand-mind coordination పెంచేస్తుందంట,కొనేద్దామా!" అని అడిగితే అమామా..అని తెగ చేతులు తిప్పేస్తు ఏదో చెప్పేసి బోసి నవ్వులు నవ్వింది.ఇంకా కొన్ని బొమ్మల మీద derived benefits అని బోలెడంత కథ రాసుంది.అసలు ఇవన్ని కాదు..బెనిఫిట్స్,ఫిక్సిడ్ డిపాజిట్లు ఈ సోదంతా కాకుండా కేవలం ఆడుకోడానికి మాత్రమే ఏమన్నా బొమ్మలున్నాయేమోనని వెతికాను.అబ్బే వాళ్ళేమయినా నాలా పిచ్చోళ్ళా,అలాంటి బొమ్మలు తయారు చెయ్యడానికి!చివరికి పాటలు పాడే చిన్న కుక్కపిల్ల బొమ్మకొని ఇంటికొచ్చి బ్యాటరీలు వేస్తుంటే,అమ్ముకుట్టి ఆబొమ్మని వదిలేసి ఆబొమ్మతో వచ్చిన ప్యాకేజింగ్ కవర్ తో ఆడుకుంది.అదన్నమాట derived benefits కథ! నాకు షాపులో ఉన్నప్పుడు అర్థమవ్వలేదు సుమీ!



Tuesday, February 14, 2012

లిండా-రెండవభాగం

మొదటిభాగం చదివారా?

"నేను రిసెర్చని.రకరకాల క్యాన్సర్ చికిత్సలు మన వ్యాధినిరోధకవ్యవస్థ మీద ఎలాంటి ప్రభావం చూపుతాయి అనే అంశం మీద నేను రిసెర్చ్ చేసేదాన్ని.దాన్నే Immunology అని కూడ అంటారు" అని చెప్పింది.తరవాత నేను ఇంటికి వచ్చాక గూగులమ్మని అడిగి Immunology గురించి తెలుసుకున్నాక చాలా ఆశ్చర్యమేసింది.ఏదో బళ్ళో ఉన్నప్పుడుimmunity system,immunity power అని సైన్స్ పాఠాల్లో చదువుకున్నాము,అంతటితో అయిపోయింది అని అనుకున్నాను.Immunology వెనక ఇంత కథ ఉంటుందని నేను ఎప్పుడు ఊహించలేదు కూడ! కాని లిండా not a big deal అన్నట్టు ఎంత సింపుల్ గా చెప్పింది.Don't judge a book by its cover అని ఎన్నిసార్లు చదివినా,ఒక మనిషిని కలిసిన మొదటి పదిహేను నిమిషాల్లోనే మనం వాళ్ళ గురించి ఒక అభిప్రాయానికి వచ్చేస్తామంట!దాన్నే first impression అంటాం.చాలాసార్లు first impression అనేది మనం వేసుకునే బట్టలు,మాట్లాడేవిధానం వీటిని బట్టే కదా బేరీజు వేసేది.చిందరవందర జుట్టు,ఎప్పుడు నలిగిపోయిన బట్టలు,ఇంట్లోనుంచి బయటకి రావాలంటేనే భయపడిపోయే లిండా మీద నాకు పెద్ద expectations ఏమి ఉండేవి కాదు.కాని మేము కలిసిన ప్రతిసారి లిండా నన్ను ఏదో రకంగా ఆశ్చర్యపరచేది.పసిపాప నవ్వులా కల్మషం లేకుండా నవ్వేది.నాతో మాట్లాడుతున్నంతసేపు కూడ చుట్టుపక్కల చూస్తూ గాభరా పడేది.ఎప్పుడైనా రెండురోజులు కనిపించకపోతే తలుపుతట్టి పలకరించేది.క్రమంగా లిండాతో ఒక రెండు నిమిషాలు మాట్లడటం అనేది నా దినచర్యలో భాగమైపోయింది.తనని స్నేహితురాలు అనేంత స్నేహం లేదు మా మధ్య.పోని పరిచయస్తురాలు అందామ అంటే ప్రతిరోజు ,ఒక్కొక్కసారి రోజుకి మూడుసార్లు మాట్లాడుకునే మేము ఒట్టి పరిచయస్తులం ఎలా అవుతాము?

ఒకరోజు మధ్యాహ్నంవేళ తలుపుతట్టి ఈరోజు date ఎంత అని అడిగింది.date చెప్పాను."ఇంకా రెండురోజుల్లో మిషిగన్ లో ఉంటున్న మా అమ్మాయి పుట్టినరోజు.స్టీవ్ ని గ్రీటింగ్ కార్డ్ పంపమని చెప్పాను.పంపాడో,లేదో" అని తనలో తనే గొణ్ణుక్కొంది."పోని,నేను తెచ్చిపెట్టనా గ్రీటింగ్ కార్డ్?" అని అడిగాను.ఒద్దని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.ఆ తరవాత ఆవిషయం నేను కూడ మర్చిపోయాను.తరవాత ఒకరోజు రాత్రి మేము భోజనాలు చేస్తుంటే తలుపు చప్పుడయ్యింది.లిండా తలుపుతట్టే విధానం కూడా గమ్మత్తుగా ఉంటుంది.ఆ శబ్దం వింటూనే అర్ధమవుతుంది.తలుపుకి అవతలివైపు లిండా ఉందని.తలుపు తెరిచి ఏంటని అడిగాను."ఏంటి?అప్పుడే మరిచిపోయావా"అని నిలదీసింది నన్ను.నేను కాసేపు తికమకపడి,నాకు ఙ్ఞాపకశక్తి కాస్త తక్కువలే ఇంతకి విషయమేంటో చెప్పు అంటే "ఈరోజు మా అమ్మాయి పుట్టినరోజు" అని చెప్పింది.చాలా సంతోషంగా ఉంది,తన మొహం చూస్తేనే తెలుస్తుంది."ఒకసారి మాఇంటికి వస్తావా?" అని పిలిచింది.మొదటిసారి నన్ను వాళ్ళింటికి పిలిచింది."కాసేపయ్యాక వస్తాను.నేను ఇప్పుడు భోజనం చేస్తున్నాను"అని చెప్తే,ఇప్పుడే వచ్చేద్దువుకానిలే,ఒక్కసారి వచ్చి వెళ్ళు అని గుమ్మం దగ్గరే నిల్చుంది.ఇంక లాభం లేదు.నేను వచ్చేదాక కదలదని అర్ధమయ్యింది.అయినా చిన్నపిల్లల్లా ఈ మంకుపట్టు ఏమిటో అనుకుంటూ చెప్పులేసుకొని బయలుదేరాను.వన్ బెడ్రూం అపార్ట్మెంట్.ఒకే ఒక్క లైట్ వేసి ఉండటం మూలాన ఇల్లంతా కాస్త చీకటి చీకటిగా ఉంది.కాఫీ టేబుల్ మీద చిన్న చిన్న పజిల్ పుస్తకాలు,బైబిల్ ఉంది.గమ్మత్తయిన విషయమేమిటంటే,తను సోఫాలో ఎప్పుడు ఒకే చోట కూర్చుంటుంది.తను కూర్చునేచోట మాత్రం బరువు వల్ల కుంగినట్టు అయిపోయి,మిగతా సోఫా మొత్తం కొత్తగా ఉంది.హాల్లో ఒక మూలన చిన్న క్రిస్మస్ చెట్టు,చిన్న చిన్న లైట్లతో అలంకరించబడి,కింద టెడ్డిబేర్ బొమ్మలు పొందికగా అమర్చి ఉన్నాయి.ఆగస్ట్ నెలలో క్రిస్మస్ వాతావరణం కాస్త కొత్తగా అనిపించింది."మీ ఇంట్లో చాలా బొమ్మలు ఉన్నాయే" అన్నాను నవ్వుతూ. గత ఏడాది తన మనవరాలు ఆ క్రిస్మస్ ట్రీ ని అలంకరించిందంట,అప్పట్నుండి ఆ అలంకరణలేవి కదిలించకుండా అలానే ఉంచిందంట!వీళ్ళకి దీపావళి పండగ లేనిదే మంచిదయ్యింది అని అనుకున్నాను. "ఏమిటి రమ్మన్నావు,కేక్ ఏమన్నా పెడతావా?,అలా అయితే చెప్పు మా ఆయన్ని కూడ రమ్మంటాను" అని అంటే,ఒక నవ్వు నవ్వి "నువ్వు చాలా ఫన్ని" అని అన్నది.ఫన్ని కాదు యమ సీరియస్సు అని అంటే పగలబడి నవ్వింది.ఆహా!మొదటిసారి లిండా ఎలాంటి భయం,ఆదుర్దా లేకుండా హాయిగా నవ్వింది."ఎప్పుడు ఇలా నవ్వుతూ,సంతోషంగా ఉండు.చిన్న చిన్న విషయాలకే కంగారుపడకు" అని చెప్పాను.అప్పుడు చెప్పింది,తనకి నెమ్మది నెమ్మదిగా ఙ్ఞాపకశక్తి తగ్గిపోతుందంట,దానివల్ల anxiety attacks వస్తుంటాయంట. అప్పుడు చూపించింది,డైనింగ్ టేబుల్ మీద ఉన్న గులాబి పువ్వుల్ని.వాళ్ళమ్మయి పంపించిందంట."సాయంత్రం ఫోన్ లో కూడ మాట్లాడాను,నీకు పువ్వులు చూపించాలని పిలిచాను"అని చెప్పింది."గులాబీలు బాగున్నాయి" అని చెప్పాను. తరవాత హాల్లో గోడల మీద ఉన్న ఫోటోల్లో ఉన్న తన పిల్లలు,వాళ్ళ పిల్లల్లు అందరిని చూపించింది.

నాలుగునెలల తరువాత ఒకరోజు లిండా మాఇంటి తలుపు తట్టినప్పుడు మాటల్లో మాటగా చెప్పాను,ఇంకొన్ని రోజుల్లో మేము ఇల్లు ఖాళీ చేసివెళ్ళిపోతున్నాము అని.చాలా బాధపడింది.మన ఇండియాలో మాదిరి ఇళ్ళు మారుతుంటే సహాయానికి మనుషులు దొరకరు,దొరికినా గూబగుయ్యిమనిపించేన్ని డబ్బులు వసూలు చేస్తారు కాబట్టి అన్ని మనమే సర్దుకోవాలి.పరమ బిజీగా సామాన్లు ప్యాక్ చేస్తుంటే లిండా తలుపు తట్టేది.బయటేమో ఒకటే చలి,ఇంట్లోకి వచ్చి కూర్చొని నువ్వు కబుర్లు చెప్పు నేను ఇళ్ళు సర్దుకుంటాను అంటే వచ్చేదికాదు.అలానే బయట నిల్చునేది.ఒకరోజు తలుపుతట్టి "నేను మీఇంటికి రావడం మీఆయనకి ఇష్టం లేదు కదా!" అంటు ఒకటే ఏడుపు.నాకు ఒక్కసారి దిమ్మతిరిగిపోయింది."అసలు ఎక్కడ్నుండి వస్తున్నాయి నీకు ఈ ఐడియాలు?నేను కాని,మా ఆయన కాని చెప్పామా నీకు మా ఇంటికి రావద్దని" అని అడిగితే "సారి,నిన్ను బాధపెట్టాను.రెండురోజుల్నుండి సరిగ్గా మెడిసిన్స్ వేసుకోవట్లేదు,అందుకే పిచ్చి ఆలోచనలు వస్తున్నాయి.మీరు వెళ్ళిపోతున్నారని నాకు చాలా బాధగా ఉంది"అని ఏడ్చింది.చాలా బాధేసింది.ప్యాకింగ్ హడావిడిలో నేను కూడ లిండాతో ఈమధ్య సరిగ్గా మాట్లడలేదు.కాసేపు నవ్విద్దామని ఏదో జోక్ చెప్పినా తను నవ్వలేదు.తరవాత మళ్ళీ తను మాఇంటికి రాలేదు.ఇంక చివరిరోజు నేను తన తలుపు తట్టాను.చాలసేపటి వరకు తలుపు తియ్యలేదు. నిద్రపోతుందేమో,డిస్ట్రబ్ చెయ్యడమెందుకులే అని బయలుదేరుతుండగా మెల్లిగా తలుపు తెరిచింది.మొహమంతా చిన్నబోయి ఉంది.ఏంటని అడిగితే జ్వరమని చెప్పింది.మీరు వెళ్ళిపోతే నేను ఎవరితో మాట్లాడాలి అని చాలాసేపు ఏడ్చింది. నేను ఓదార్పుల్లో పరమ వీకు.లిండా అలా ఏడుస్తుంటే నాకు ఏమి మాట్లాడాలో అర్ధం కాలేదు.మాఆయనే కల్పించుకొని నిన్ను చూడటానికి మళ్ళి వస్తాము.నువ్వు మాత్రం ఆరోగ్యం జాగ్రత్తగా చూసుకో అని చెప్పి బయలుదేరాము.కాని ఇంతవరకు మేము మళ్ళి లిండాని చూడటానికి వెళ్ళలేదు.ఒక్కోసారి అనిపిస్తుంటుంది,అసలు ఇంకా గుర్తున్నామో,లేదో లిండాకి,వెళ్ళి అనవసరంగా డిస్ట్రబ్ చెయ్యడం ఎందుకులే అని.కాని లిండాని మాత్రం నేను ఎప్పటికి మర్చిపోలేను.I call her my mystic friend.ఒక్కోసారి గలగలా మాట్లాడుతుంది,ఒక్కోసారి ఏమి మాట్లాడకుండా అలా చూస్తుండిపోతుంది.ఒక్కోసారి నేను ఎవరో తెలియనట్టే చూసి వెళ్ళిపోయేది.ఎప్పుడు ఎలా రియాక్ట్ అవుతుందో నాకయితే అర్ధమయ్యేది కాదు.ఏది ఏమయినా లిండా ఆరోగ్యంగా ఉండాలని,ఉంటుందని కోరుకుంటు ముగిస్తున్నాను.


Thursday, February 2, 2012

లిండా-మొదటిభాగం

లిండాతో నా పరిచయం కాస్త విచిత్రంగా జరిగింది.మావి ఎదురెదురు అపార్ట్మెంట్ లే అయినా,నేను ఆమెని గమనించడానికి నాలుగైదు నెలల సమయం పట్టింది.ఎప్పుడు తలుపులు బిగించుకొని మనదైన చిన్న ప్రపంచంలో బ్రతికే ఈరోజుల్లో ఎదురింట్లో ఎవరున్నారో తెలుసుకోవటానికి ఆమాత్రం టైం పట్టడంలో ఆశ్చర్యం ఏమిలేదులే.ఒకరోజు గ్రాసరి షాపింగ్ తరువాత కార్ లో నుండి షాపింగ్ బ్యాగ్లు తీసుకొని ఇంట్లోకి వస్తుంటే మొదటిసారి గమనించాను,ఎవరో విండో బ్లైండ్స్ లోనుండి నన్ను చూస్తున్నారు.నేను తల ఎత్తి చూసేటప్పటికి కిటికి దగ్గర్నుండి తప్పుకున్నట్టు తెలుస్తుంది.ఎందుకో కాస్త చిరాకనిపించింది.అంతగా చూడాలనిపిస్తే బయటికి వచ్చి చూడాలి,లేదా విండో సాంతం తెరచి చూడాలి కాని ఈ దాగుడుమూతలు ఏంటంట అని విసుక్కొని మా ఆయనతో కూడా అదే మాట అన్నాను.ఆ తరవాత కూడ చాలాసార్లు కిటికి వెనక కదిలే ఆకారాన్ని చూసాను.అసలు ఆడవాళ్ళో,మగవాళ్ళో కూడా తెలిసేది కాదు.కొన్నాళ్ళకి నేను కూడా పట్టించుకోవడం మానేసాను.

ఒకరోజు సాయంత్రం అయిదుగంటల సమయంలో నా ఆరునెలల అమ్ముకుట్టిని ఎత్తుకొని పార్కింగ్ లాట్ లో నడుస్తుంటే,విచిత్రంగా మా ఎదురింటి అపార్ట్మెంట్ తలుపులు తెరుచుకున్నాయి.లోపలి నుండి ఎవరొస్తారో అనే సస్‌పెన్స్ కి తెరదించుతూ తెల్లటి వెంట్రుకలతో,మెహమంతా గమ్మత్తయిన ముడతలతో సన్నగా ఉన్న ఒక ముసలావిడ చాలా జాగ్రత్తగా అడుగులో అడుగేసుకొంటూ నా దగ్గరికొచ్చింది. హాయ్,హెల్లోలు అయిన తరవాత "రోజు నీ బేబిని,నిన్ను చూస్తుంటాను,ఈరోజు నీబేబిని దగ్గర్నుండి చూద్దామని వచ్చాను.నువ్వు ఏమి అనుకోవు కదా" అని అడిగింది.అయ్యో! ఇందులో అనుకోవడానికి ఏమి ఉంది, భేషుగ్గా చూడు అని చెప్పాను.కాని ఒక పదిసెకండ్ల తరవాత"నేను బయట ఎక్కువసేపు ఉండకూడధు.Sorry to bother you!" అంటూ వెళ్ళిపోయింది.ఏమయినా ఆరోగ్య సమస్యలున్నాయేమో పాపం అని అనుకున్నాను.ఆమె వెళ్ళిపోయాక గాని గుర్తురాలేదు నాకు కనీసం ఆవిడ పేరు కూడ కనుక్కోలేదు అని.ఆ తరువాత నుండి నేను బయట కనిపిస్తే,తను కూడ వచ్చి అమ్ముకుట్టిని పలకరించేది.అప్పుడు చెప్పింది తన పేరు లిండా అని.నా పేరు ఎన్నిసార్లు చెప్పినా కాని తనకి పలకడం రాలేదు,జ్ఞాపకం కూడ ఉండేది కాదు.నన్ను nice lady from India అని పిలిచేది.అలా అలా మావారితో కూడ పరిచయం అయ్యింది లిండాకి.కేవలం అమ్ముకుట్టిని చూడటానికి మాత్రమే బయటకి వచ్చేది.వచ్చినా ఒక నిమిషం కన్నా ఎక్కువసేపు ఉండేది కాదు.లిండా చాలా మితభాషి.చాలా చాలా ప్రైవేట్ పర్సన్.మా గురించి ఏమి అడిగేది కాదు,అలాగే తన గురించి ఏమి చెప్పేది కాదు.మాములుగా కొత్తవాళ్ళతో లొడలొడా మాట్లాడే నేను లిండాతో ఏమి మాట్లాడాలో అర్ధం కాక గమ్మునుండిపోయేదాన్ని.ఒకరోజు రాత్రి ఎనిమిది గంటలప్పుడు మా తలుపు తట్టింది లిండా.మావారు తలుపు తెరిచారు.తన ముఖం కాస్త ఆందోళనగా ఉంది."ఏంటి,ఏమన్నా హెల్ప్ కావాలా"అని అడిగితే,పార్కింగ్ లాట్ లో ఉన్న ఒక తెల్ల పికప్ ట్రక్ ని చూపించి,"ఆ ట్రక్ ఈ బిల్డింగ్ లోని వాళ్ళది కాదు.నిన్న సాయంత్రం నుండి ఇక్కడే ఉంది.నాకెందుకో భయంగా ఉంది.లైసెన్స్ ప్లేట్స్ కూడ అవుట్ ఆఫ్ స్టేట్ ప్లేట్స్ ఉన్నాయి" అంది.ఒక్క క్షణం నేను,మా ఆయన ముఖముఖాలు చూసుకొని,ఎవరైనా విజిటర్స్ వెహికిల్ కావచ్చు.భయపడాల్సిందేమి లేదులే అని చెప్పాము.ఎందుకయినా మంచిది నేను ఆ లైసెన్స్ ప్లేట్స్ నంబర్ నోట్ చేసుకుంటాను అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.అప్పుడనిపించింది, మమ్మల్ని కూడా చాలారోజులు కిటికి చాటు నుండి స్టడి చేసాక కాని మాతో పరిచయం చేసుకోలేదు అని.మొదట్లో తనతో పాటు ఇంకా ఎవరన్నా ఉంటారేమో అనుకున్నాను కాని తరవాత తెలిసింది ఒక్కతే ఒంటరిగా ఉంటుంది అని.ఎప్పుడన్నా రెండు,మూడు రోజులు వరుసగా నేను బయట కనిపించకపోతే మా ఇంటి తలుపు తట్టేది.ఇంట్లోకి రమ్మంటే వచ్చేది కాదు.గుమ్మం బయటే నిలబడి ఒక్కసారి అమ్ముకుట్టిని చూపించమని అడిగేది.ఎప్పుడు ఒక కాటన్ నైట్ పాంట్స్,తెల్లటి చొక్కా వేసుకొని, పైనుండి ఒక నీలపు రంగు స్వెట్టర్ వేసుకొనేది.నాకు గుర్తున్నంత వరకు తనని వేరే రకం బట్టల్లో చూడలేదు.

ఒకరోజు శనివారం ఉదయం మేము బయటకి వెళ్తుంటే, లిండా ఇంట్లోనుంచి ఒకాయన ఏవో సామాన్లు తీసుకొని వెళ్ళి కార్లో పెడుతున్నాడు.సహజంగా నాకున్న క్యూరియాసిటి ఆపుకోలేక వెళ్ళి ఆయనతో మాట్లాడాను."ఏంటి,లిండా ఇళ్ళు ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోతుందా,నాకు చెప్పనే లేదే!" అని అడిగాను.ఆయన ముందు నన్ను చూసి కాస్త ఆశ్చర్యపోయి,తరవాత పరిచయం చేసుకొన్నాడు.తన పేరు స్టీవ్ అని,లిండా కొడుకునని చెప్పాడు.లిండాకి అక్కర్లేని సామాన్లు ఛారిటీకి ఇవ్వడానికి తీసుకెళ్తున్నానని,లిండా ఎక్కడికి వెళ్ళడం లేదని, అంతకు ముందు వారమే తన రెంటల్ లీజ్ పొడిగించానని,ఇంకో ఏడాది వరకు ఇక్కడే ఉంటుంది అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.ఆరోజు సాయంత్రం లిండా కనిపిస్తే చెప్పాను మీ అబ్బాయితో మాట్లాడాను అని.అప్పుడు చెప్పింది,తన అసలు ఊరు మిషిగన్ స్టేట్,ఫ్లింట్ అని.లిండాకి ఒక అమ్మాయి,ఇద్దరు అబ్బాయిలు.మిగతా ఇద్దరు పిల్లలు మిషిగన్ లోనే ఉంటారని,స్టీవ్ ఇక్కడ ఉంటున్నాడని,తను కూడ రిటైర్ అయ్యాక ఈఊరొచ్చిందంట.స్టీవ్ మా అపార్ట్మెంట్స్ కి రెండు మైళ్ళ దూరంలో ఇళ్ళు కొనుక్కున్నాడని చెప్పింది."ఫ్లింట్ లో ఉన్నప్పుడు ఏమి జాబ్ చేసేదానివి నువ్వు?" అని అడిగాను.తను కచ్చితంగా స్కూల్ టీచర్ కాని,నర్స్ కాని అయ్యి ఉంటుందని,అదే సమాధానం వినడానికి రెఢీ ఉన్న నేను డంగైపోయే సమాధానం చెప్పింది.


Sunday, July 10, 2011

బ్రహ్మపదార్థం = ఇడ్లి,ఇడ్లి = బ్రహ్మపదార్థం,Hence proved!

కొంతకాలం క్రితం నేను ఉప్మా గురించి ఒక టపా రాసాను.అప్పుడు కొంతమంది"అయ్యో,మీకు ఉప్మా నచ్చదా?" అని జాలిపడ్డారు.ఇంకొంతమంది "మాకు ఉప్మా నచ్చదు!" అని సంఘీభావం తెలిపారు.మరికొంతమంది "ఉప్మా వండటం,తినటం రెండు ఒక కళ.మీకు ఉప్మా నచ్చకపోతే ఊరుకొండి కాని ఇలా బ్లాగులకెక్కి టపాలు రాస్తే మాత్రం ఊరుకొనేది లేదు" అని వార్నింగులిచ్చారు. పుర్రెకో బుద్ది,జిహ్వకో రుచి అన్నట్టు ఎంతగా ప్రయత్నించినా కాని ఉప్మాని నేను ఆరాధించలేకపోయాను.ఉప్మా కూడ నన్నెప్పుడు ప్రేమించలేదు.కొన్ని ప్రేమకథలకంతే మొదలవ్వకముందే శుభం కార్డు పడిపోతుంది.సరే పనిగట్టుకొని మరీ నాకు ఊప్మా అంటే ఇష్టం లేదని చెప్పాక,ఇష్టమయినదాని గురించి కూడ ఓ ముక్క రాయాలనిపించింది. ఒక్క ముక్క రాసి వదిలేస్తే నేను క్రాంతిని ఎలా అవుతాను.కాబట్టి చదవండి!

కాసేపు అందరు అలా గింగిరాలు తిరుగుతూ సత్యలోకంలోకి వెళ్తే,అక్కడ బ్రహ్మదేవుడు చాలా ముఖ్యమైన పనిలో ఉన్నాడు.అదే, తెలుగువారిని సృష్టిస్తున్నాడు.కాని అప్పటికే సృష్టింపబడి ఉన్న అరవం వాడు అరవం అరవం అంటూనే తెగ అరుస్తూ బ్రహ్మదేవుడి బుర్ర తోడేస్తున్నాడు.ఎలాగైనా ఆ అరవం వాడి నోరు మూయించాలనే తొందర్లో తెలుగువారి కోసం అని తయారు చేసిన ఓ బ్రహ్మండమైన పదార్థాన్ని వాడి నోట్లో కుక్కేసాడు దేవుడు.తరవాత తీరిగ్గా రియలైజయిన బ్రహ్మదేవుడు "కటకట,హెంత పని జరిగిపోయింది!?" అని బాధపడ్డాడు.కాసేపటికి తేరుకున్నాక,ఎలాగు తెలుగువాడికి తనదగ్గరున్న వాటిని ఆరాధించడం చేతకాదు, ఎప్పుడు పక్కవాడి దగ్గరున్నవాటి గురించే ఆలోచిస్తాడు కాబట్టి వీడికి డైరెక్ట్ గా ఇవ్వటం కన్నా పక్కనున్న వాడికి ఇవ్వడమే కరెక్ట్ అనుకున్నాడు.ఇక అరవంవాడికి వాడి దగ్గరున్న బ్రహ్మపదార్ఠం యొక్క గొప్పదనం తెలియకుండా ఉండటానికి క్రిందివాటిని/వారిని సృష్టించాల్సివచ్చింది.




ఇంతకీ ఏంటయ్యా ఆ బ్రహ్మపదార్థం అంటే..ఇడ్లి..ఇడ్లి...ఇడ్లి.ఎఫెక్ట్ కోసం మూడుసార్లు అన్నాను అంతే.ఇంకెప్పుడన్నా ఏ అరవం వాడైనా ఇడ్లి మాదే అంటే పైనున్న ఫోటోల్ని మరొక్కసారి చూపించండి

ఇడ్లి అనగానే మీరంతా ఎక్కడో హాస్టలల్లో తిన్న పిండిముద్దల్ని,హోటల్లో సద్ది సాంబార్ పోసుకొని ముక్కుమూసుకొని తిన్న ఇడ్లీల్ని గుర్తుచేసుకొని మొహాలు చిన్నబుచ్చుకోకండి.అసలవి ఇడ్లీలే కాదు. వాటిని గిడ్లీలంటారు.అసలు ఇడ్లీలంటే ఎలా ఉండాలి! మల్లెపూవులాగ తెల్లగా,దూదిపింజెల్లా మెత్తగా ఉండాలి.ఇడ్లీల్లో నెయ్యి వేసుకొని, వేరుశెనగపప్పుల్తో చేసిన చట్నీలో అద్దుకొని తింటే ఎలాంటి వారైనా లేచి బంతి చేమంతి ముద్దాడుకున్నాయిలే అని ఆడిపాడాల్సిందే! (హెచ్చరిక: అందుకే ఆఫీసుల్లో ఇడ్లీలు తినటం అంత శ్రేయస్కరం కాదు)
అసలు ఇడ్లీలు ఎంత గొప్పవి కాకపోతే కామత్ హోటల్స్ అధినేత తన ఆత్మకథకి Idli,Orchid and Willpower అని పేరు పెడతారు! అన్నట్టు యండమూరి వారు ఈ పుస్తకాన్ని తెలుగీకరించారని ఈమధ్యే తెలిసింది నాకు.ఆ పుస్తకం పేరు "ఇడ్లీ,వడ,ఆకాశం".కాబట్టి రేపు ఎప్పుడన్నా నేను కూడ ఆత్మకథ రాయాలనుకుంటే,నా పుస్తకానికి కూడ ఇడ్లి కలసి వచ్చేట్టుగా పేరు పెట్టుకోవాలి.


ఇక ఈమధ్య టీవీల్లో చూసాను కొన్ని ప్రోగ్రాంస్..మన వంట,మన పక్కింటి వాళ్ళ వంట,సఖి,చెలి...ఇలాంటివన్నమాట.ఈ కార్యక్రమాలకి మహిళామణులు తళుకుబెళుకు చీరలు కట్టుకొని,చేతికి గోరింటాకు...అరెర్రె,ఇప్పుడు గోరింటాకు అనకూడదేమో!మెహందీ అనాలి కదూ! ఆ,అదే మెహందీ ...అదీ కూడ అరబిక్ డిజైన్లు పెట్టుకొని వచ్చేస్తుంటారు.వచ్చినవాళ్ళు తిన్నగా ఉండరు కదా,కిలకిలా నవ్వేస్తూ క్యారెట్ ఇడ్లీ,మిక్స్ వెజిటబుల్ ఇడ్లీ,ఇడ్లీ ఫ్రై ఇలాంటివి చేసేసి R.S Brothers ఇచ్చే చీరలు మొహమాటపడుతూ తీసుకుంటారు.ఇలాంటి బంగారు తల్లులందరికి ఒక చిన్న సూచన!(వీరికి సూచనలు మాత్రమే ఇవ్వగలం మనం,కాస్త గట్టిగా నొక్కి వక్కాణిస్తే వీపు ఇడ్లీ ఫ్రై అవుతుంది)మీ క్రియేటివిటి ఇంకా ఎక్కడన్నా చూపించండి కాని ఇడ్లీల్ని ప్రశాంతంగా వదిలేద్దురూ..ప్లీజ్!!

అన్నట్టు నేను ఒక రెండు సంవత్సరాలు ఇడ్లి వ్రతం చేసాను బెంగుళూరులో ఉన్నప్పుడు.రోజు ఉదయం అల్పాహారంలో రెండు ఇడ్లీలు మాత్రమే తినేదాన్ని.ఆఫీసులో క్యాంటీన్ కి వెళ్ళగానే వాడు నా మొహం చూడగానే ప్లేట్ ఇడ్లీ ఇచ్చేవాడు. ఒకరోజు క్యాంటీన్ వాడు అడిగాడు రోజు ఇడ్లీనే తింటారు ఎందుకు అని,చల్లని ACలో బాగ నిద్ర పట్టాలంటే ఇడ్లీ అయితే బెటర్ కదా అని చెప్పాను! తరవాత నా వెనకే ఉన్న మా డామేజర్ ని చూసి ఒక వెర్రి నవ్వు నవ్వాల్సి వచ్చింది.

Thursday, June 23, 2011

Espresso 2.0

ఏంటి ఈ మధ్య మరీ నల్లపూసవయిపోయావు అని అడుగుతున్నారు అందరు నన్ను! అబ్బే,పెద్దగా ఏమి నల్లపడలేదండి,మాములుగానే ఉన్నాను.నల్లపూస అంటే నల్లపడటం,తెల్లపడటం కాదని,సోదిలోకి లేకుండా మాయం అవ్వడం అని అర్ధమవ్వటానికి కాస్త టైం పట్టింది.ఏమి చేస్తున్నారు ప్రస్తుతం అని అడగగానే, అదేదో సినిమాలో బ్రహ్మానందం అన్నట్టుగా 'కలంస్నేహం' అని చెప్పాలనిపిస్తుంది కాని,మరీ వెకిలిగా ఉంటుందేమో అని ఊరుకుంటాను.ఎలాగు వెకిలి సమాధానాల గురించి సందర్భం వచ్చింది కాబట్టి నేను విన్న అత్యంత వెకిలి సమాధానం ఒకటి చెప్తా వినండి.ఆ మధ్య మా టీం లో స్మిత అని కొత్తగా ఒకావిడ జాయిన్ అయ్యింది.ఇంకేం,మధ్యాహ్నం భోజనాల దగ్గర అమ్మలక్కల కబుర్ల మధ్యలో మీవారు ఏమి చేస్తుంటారు అని అడిగా..'నన్ను ప్రేమిస్తుంటారు ' అని చెప్పింది.ఓ!! అయితే మీది ఆదర్శవివాహమన్నమాట! అని అన్నాను.అబ్బే అదేమి కాదు,మావారు బెంగాలీ అందుకే!! అని సిగ్గుపడింది. నిజం చెప్పొద్దూ, ఆ తరవాత ఆమెతో ఏమి మాట్లాడాలో అర్ధం కాక నా వంట నేనే కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకుంటు తిన్నాను.అదేంటో పెద్దయ్యాక వయసుతో పాటు వెటకారం,వెకిలితనం పెరుగుతాయేమో! అదే చిన్నప్పుడయితే 'పెద్దయ్యాక ఏమి చేస్తావు?' అని ఎవరన్నా అడిగితే ఎన్ని సమాధానాలు చెప్పేవాళ్ళం! చిన్నప్పుడొకసారి నేను కవయిత్రినయిపోవాలనుకున్నాను.అనుకోవడమేంటి,అయిపోయాను కూడా!మా నాన్న దగ్గరికెళ్ళి,"నాన్నోయ్,నేనో కవిత రాసాను" అని చెప్పా.వెంటనే మానాన్న మా కాలని వాళ్ళందరిని పిలిపించి సత్యనారాయణస్వామి వ్రతం చేయించి భోజనాలు పెట్టించి నాకు సన్మానం ఏర్పాటు చేసారు.సన్మానం అయ్యాక,ఓ పెద్దాయన,"చిట్టితల్లి! నీ కవిత ఒకటి వినాలని ఉంది" అని అన్నాడు.అందరు మొహాలన్ని ఒకింత ఆందోళనగా పెట్టినా కాని లెఖ్ఖ చెయ్యకుండా నా కవిత వినిపించాను.

ఓ దానవుడైన మానవుడా!
హృదయం లేని కిరాతకుడా!
నువు చేసిన పాపం పండాలంటే
ఆయువు చాలదురా! నీ ఆయువు చాలదురా
!

ఇంకా వినిపించబోతుంటే మానాన్న అడ్డుతగిలి "తల్లి! మిగతాది నాకు వినిపిద్దువులే,ఇప్పటికి ఇది చాల్లే!" అని మధ్యలో ఆపేసారు.ఆదేంటి,వాళ్ళందరికి రసస్పందన కలిగి పులి డాన్స్ లు చేస్తుంటే నాలోని కవితాసముద్రానికి ఆనకట్ట వేయాలనుకోవడం ఏమిటో!మరే! కొన్నాళ్ళకి ఆ కవితని సినిమావాళ్ళెవరో వాడుకున్నారు.ఆ తరవాత నాకవిత్వం పట్ల జనాల పెల్లుబికిన ఉత్సాహం భరించలేక సుప్తావస్థలోకి వెళ్ళిపోయాను.ఈలోపు పెద్దపరిక్షలు రానే వచ్చాయి. జీవితంలో కష్టాలెలాగో,పెద్ద పరిక్షలలాగన్నమాట.వద్దన్నా వస్తాయి.వాటికి భయపడి పారిపోయామా ఇక అంతే.పోరాటంలో ఉంది జయం అని రజినికాంత్ చెప్పినట్టు మనం పోరాడాలి,మన పేపర్లు దిద్దడానికి టీచర్లు పోరాడాలి.లేదా ఇంకో ప్లాన్ ఉంది.పరిక్ష పేపర్ లో కింది విధంగా ఉదాహరించినట్టు ఏదేను ఒకటి గుండెలు పిండేసే కారణం రాయాలి.

* పరిక్ష తప్పితే నాన్నగారు అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి పంపించనన్నారు,కావున నాయందు దయుంచి పరిక్ష పాస్ చేయించగలరని ప్రార్ఢన.

* నేను కూడ మీలాగే బాలకృష్ణ అభిమానిని.ఇక నన్ను పరిక్ష పాస్ చెయ్యకపోతే బాలయ్య మీదొట్టు!!

* నన్ను పరిక్ష పాస్ చేయించినచో మాదొడ్లో పూసిన మల్లెపూలు,కాచిన మామిడికాయలు మీ ఇంట్లో కనుగొనవచ్చు.

* పరిక్ష పాస్ చేయించినచో నా దగ్గరున్న 37 రూపాయలు మీకు ఇవ్వబడును.అన్నట్టు మీ పెద్దబ్బాయి మొన్న సిగరెట్ తాగుతుంటే చూసాను.

* పరిక్ష తప్పినచో నాన్నగారు నన్ను 'చోటా హనుమాన్ ' చూడనివ్వరు.కావున నన్ను పరిక్ష పాస్ చేయించినచో ఆ పవనపుత్రుడి ఆశీస్సులు ఎల్లప్పుడు మీ కుటుంబం యందుండును.

ఇంత చెప్పాక కూడ మీ పరిక్ష రిజల్ట్ లో తేడా వచ్చిందంటే పైన రాసిన నా కవితని మీరు వాడుకోవచ్చు.

సరే పెద్ద పరిక్షలయిపోయిన తెల్లారే మేము అమ్మమ్మ వాళ్ళింట్లో ప్రత్యక్షమయ్యాము.ఇక సందడే సందడి.మా అమ్మ,పిన్నివాళ్ళు అందరు చుక్కల ముగ్గులు,మెలికల ముగ్గులు నేర్చుకోవడంలో బిజీ.పిల్లలందరు రాత్రవ్వగానే మిద్దెమీదెక్కి దెయ్యాల కథలు చెప్పుకోవడంలో బిజీ.పిల్లలందరిలో నేను,మా పిన్ని కొడుకు సూరిగాడే చిన్న(సూరిగాడు నేను పుట్టిన గంటకి పుట్టాడు).మా ఇద్దరి చిన్నపిల్లల గ్యాంగ్ కి నేను గ్యాంగ్ లీడర్ ని.ఇక మాఇద్దరిని ఎందులోనూ వేలు పెట్టనిచ్చేవాళ్ళు కాదు.ఓరోజు ఆవకాయ పెడుతున్నారు.మామిడికాయలు బస్తాలో తెచ్చారు.బస్తా దగ్గరికి వెళ్ళగానే మా బుజ్జిపిన్ని గుండు మీద ఒక్కట్టిచ్చింది.అవి పచ్చడికాయలు ముట్టుకోవద్దు అని వార్నింగ్ ఇచ్చింది.పచ్చడి పెట్టినంతసేపు మమ్మల్ని దగ్గరికే రానివ్వలేదు.చాలా కోపం వచ్చింది నాకు,సూరిగాడికి.సాయంత్రం వీధి అరుగు మీద కూర్చొని తీరిగ్గా బాధపడుతుంటే బ్రహ్మాండమైన ఐడియా వచ్చింది నాకు."ఒరేయ్ సూరిగా,సాయంత్రం అందరు అన్నాలు తినేటప్పుడు మనం మెల్లిగా వెళ్ళి పచ్చడి జాడిలో కుంకుడు రసం పోద్దాం రా!" అని అన్నానో లేదో మా భద్రకాళి నా వీపు విమానం మోత మోగిచ్చింది.భద్రకాళి అంటే మా అమ్మ అన్నమాట.పనిలో పనిగా మధ్యాహ్నం అప్పజెప్పాల్సిన పదమూడో ఎక్కం ఇంకా అప్పచెప్పలేదని ఇంకో నాలుగు తగిలించింది.సూరిగాడు ఈ విషయంలో చాలా అదృష్టవంతుడు.వాడికి ఎక్కాలన్నా,లెక్కలన్నా ఇష్టం.దెబ్బలు తింటే తిన్నాను కాని,ఆ దెబ్బల మోతలో నాకో ఐడియా వచ్చింది.నా జీవితానికి అర్ధం,పరమార్ధం ఆ క్షణంలోనే భోధపడింది నాకు.అదే,పిల్లలకి మాత్రమే అర్ధమయ్యేట్టు ఒక భాష ఉండాలి.పిల్లలు ఏదైనా అతి ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడుకునేటప్పుడు పెద్దవాళ్ళు ముందే వినేసి రావుగోపాల్రావు లాగా ఒకటే అడ్డుపడిపోతుంటారు.అందుకే జావా లాగ ఎవరికి అర్ధంకాని భాష ఒకటి మనం కుడా తయారు చెయ్యాల్రా సూరిగా అని చెప్పాను నేను.ఇంక brain stroming మొదలు.

సూరిగాడు : మన భాష పేరేంటి?

నేను : మన భాష కాదు,నేను కనిపెడుతున్నాను కాబట్టి నా భాష. జావా నుండి inspire అయ్యాము కాబట్టి espresso అని పెడదాం.

సూరిగాడు : మరి పిల్లలు పెద్దగయిపోయాక వాళ్ళకి ఈ భాష మొత్తం వచ్చేస్తుంది కదా?

నేను : జావా లాగే మనమూ ప్రతి సంవత్సరం ఒక కొత్త వెర్షన్ తయారు చేద్ధాం.అమీర్ పేటలో కోచింగ్ సెంటర్లు పెడదాం.ఇక మనకి ఎన్ని డబ్బులంటే,జీవితం మొత్తం బెంగుళూరు ఆటోల్లో మీటర్ కి భయపడకుండా తిరగొచ్చు.

సరే,తరవాత రెండు రోజుల్లో Espresso 1.0 విడుదల చేసాము.పదే పదే espresso లో మాట్లాడి అందరిని భలే ఏడిపించాం.మా అమ్మమ్మ మాత్రం మా ఇద్దరికి దిష్టి తగిలిందని,అందుకే గంభోర వచ్చిన కోడిపిల్లల్లా పిచ్చి కూతలు కూస్తున్నామని తాయత్తులు తెచ్చి మెళ్ళో కట్టింది.మొత్తానికి ఆ ఎండాకాలం మొత్తం espresso బాగానే వంట పట్టించుకున్నాం.కాని ఏంటో మళ్ళీ జూన్ వచ్చేసి ఒక్క వర్షం పడగానే espresso అంతా కరిగిపోయింది.ఇప్పుడిప్పుడే మళ్ళీ Espresso 2.0 తయారుచెయ్యడానికి కొత్త టీం కోసం వెతుకుతున్నానన్నమాట.

Thursday, February 12, 2009

హమార బజాజ్

ఒకరోజు మధ్యాహ్నం నేను నిద్రలేచి చూసేసరికి మాఇంటి వరండాలో అంతా హడావిడిగా ఉంది.అమ్మ,నాన్న,ఇందిరత్తయ్య మాటలు వినిపిస్తున్నాయి.ఆ నిమ్మకాయల మధ్యలో మిరపకాయలు కూడ కలిపి కట్టాలి అని ఇందిరత్త అమ్మకి డైరెక్షన్స్ ఇస్తుంది.బయటకెళ్ళి కళ్ళు నులుముకొని చూస్తే కాపర్ సల్ఫేట్ బ్లూ కలర్ బజాజ్ కబ్ స్కూటర్ వరండాలో కనిపించింది.అమ్మని అడిగాను ఎవరిది ఈ స్కూటర్ అని?ఎవరిదో అయితే మన వరండాలో ఎందుకు ఉంటుందే పిచ్చి మొహమా! మనదే.నాన్న ఈరోజే గోదావరిఖని వెళ్ళి కొనుక్కొచ్చారు అని స్కూటర్ టైర్ల కింద నిమ్మకాయలు పెట్టడంలో బిజి అయిపోంది.ఎందుకో ఆ స్కూటర్ మాదే అంటే నమ్మబుధ్ధి కాలేదు నాకు చాలాసేపటివరకు.అప్పట్లో మా కాలనీలో చాలామందికి లూనాలు ఉండేవి.ఒకరిద్దరికి మాత్రం స్కూటర్ ఉండేది.అప్పట్లో అసలు లూనా ఉండటమే గొప్ప.ఇక స్కూటర్ ఉందంటే అబ్బో ఇహ వాళ్ళ గురించి చెప్పనే అఖ్ఖర్లేదు.

మొదటిసారి స్కూటర్ మీద బయటికెళ్ళినప్పుడు నేను ఎంత గర్వంగా ఫీల్ అయ్యానో!మా నాన్న నన్ను ఎత్తుకొని ముందుసీటుకి,హ్యాండిల్ కి మధ్య ఉన్న కాసింత స్థలంలో నిల్చోబెట్టి హ్యాండిల్ మీద రెండు చేతులు పెట్టించి గట్టిగా పట్టుకోవాలి అని చెప్పి స్కూటర్ స్టార్ట్ చేసారు.అలా వెళ్ళేటప్పుడు నాకు రోడ్డు కనిపిందలేదు,అప్పుడు నేనింకా బుడంకాయనన్నమాట.మానాన్న చేతి సందుల్లోంచి అటుఇటు రోడ్డుమీద ఉన్నవాళ్ళకి చేతులూపి తెగ సంబరపడిపోయాను.మావీధిలో ఆచివర్నుండి ఈచివరికి తిప్పి ఇంటికి తీసుకొచ్చారు.స్కూటర్ దిగింతరవాత కూడ ఎక్కడో తేలిపోతున్న అనుభూతి.ఓహ్! స్కూటర్ మీద వెళ్తే ఇంత మజాగా ఉంటుందా అని అనుకున్నాను.

ఇక అప్పట్నుంచి మా నాన్న అప్పుడప్పుడు నన్ను స్కూటర్ మీద బజార్ కి తీసుకెళ్ళేవాళ్ళు,స్కూల్ లో దింపేవాళ్ళు,వర్షం పడుతున్నప్పుడు వరండాలో ఉన్న స్కూటర్ పైన కూర్చొని వర్షం చినుకులతో ఆడుకోవడం,ఎంత ఆటలో మునిగిపోయి ఉన్నాకాని వీధి చివర్లో మానాన్న స్కూటర్ కనిపించగానే నేను పరిగెత్తుకొని ఎదురెళ్ళి అక్కడ్నుండి స్కూటర్ ఎక్కి ఇంటికి రావటం ఇవన్ని ఇంకా నిన్నమొన్న జరిగినట్టే నాకళ్ళ ముందు కదలాడుతున్నాయి.అసలు ఆ స్కూటర్ మీద నేను ఎన్ని రకాల ఆటలు ఆడానో!కొన్నాళ్ళకి మానాన్న కొలీగ్ వాళ్ళబ్బాయి,నవీన్ గాడు మా స్కూటర్ సీట్లన్ని బ్లేడుతో ఇష్టమొచ్చినట్టు కోసిపడేసాడు.మానాన్న చాలా భాదపడ్డారు.నాకయితే వాడిమీద పీకలదాక కోపమొచ్చింది.సీట్లు మార్పించాలంటే బోలెడంత ఖర్చు!అప్పట్లో అన్నింటికి పంచవర్ష ప్రణాళికలు రూపొందింపబడేవి కదా!కాని అలా వదిలేస్తే చూడటానికి బాగోలేదు.అప్పుడు మాఅమ్మ నల్ల సెల్లో టేప్ తెచ్చి ఎక్కడా చిరుగులు కనిపించకుండా అతికించింది.ఆ తరవాత చాలారోజులకి సీట్లు మార్పించారు.

నేను పదోతరగతికి వచ్చేసరికల్లా నాకు స్కూటర్ వెనక సీట్ కి ప్రమోషన్ వచ్చింది.అప్పట్లో మాకాలనీలో చాలానే స్కూటర్లు కనిపించేవి.కాకపోతే బజాజ్ కబ్ లు తక్కువే! ఎందుకంటే కబ్ చాలా బరువుంటుందంట.ఎక్కువమంది చేతక్,LML వెస్పా నడిపేవారు.ఇక ఇప్పుడంటారా, అన్ని స్ప్లెండర్లు పల్సర్లే కదా!అసలిప్పుడు రోడ్లమీద స్కూటర్ కనిపించడం చాలా అరుదు.మానాన్నతో పాటు స్కూటర్లు కొన్నవాళ్ళంతా ఎప్పుడో వాటిని అమ్మేసి మోటర్ సైకిళ్ళని కొనుక్కున్నారు.మానాన్న మాత్రం ఇంకా ఆ స్కూటర్ నే నడిపిస్తున్నారు.ట్రాన్స్ ఫర్ అయిన ప్రతిచోటికి స్కూటర్ ని కూడ తీసుకొని వెళ్తారు.ఎండయినా,వానయినా దాని మీదే ఆఫీసుకెళ్తారు.మొన్నామధ్య మాటల సందర్భంగా నాన్నని "మీతోపాటు కొన్న వాళ్ళందరి స్కూటర్లు తుక్కు తుక్కు అయిపోయి మెకానిక్ షెడ్డులు చేరాయి,మరి మీ స్కూటరేమో ఇంకా ఆరోగ్యంగా ఉంది.ఏంటి రహస్యం" అని అడిగాను.దానికి నాన్న ఒక చిరునవ్వు నవ్వి "నాకు బావమరుదులు కాని,కొడుకులు కాని లేకపోవటమే!" అని అన్నారు.ఆమాటలు గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా నవ్వొస్తుంది నాకు.

ఇప్పుడు కార్లయినా,మోటర్ సైకిళ్ళయినా లోన్లమీద కొనెయ్యటం,కొత్త మోజు పోయేవరకు లేదా బోరుకొట్టేవరకు వాడటం తరవాత మార్కెట్ లో వచ్చిన ఇంకో మోడల్ బండి కొనేసి ఉన్న బండిని అమ్మేయడం, అన్ని చకచకా జరిగిపోతున్నాయి.మహా అంటే పదేళ్ళకి మించి ఎవ్వరు వాడటం లేదు.మానాన్న లాంటి కొందరు మాత్రమే ఇలా ఒకే బండిని సంవత్సరాలు సంవత్సరాలు వాడుతుంటారు.ఇది అమ్మేసి కొత్త బండి కొనుక్కోడి నాన్న అంటే అది కేవలం స్కూటర్ అయితే అమ్మేసేవాడ్నే కాని అందులో నా ఇరవయ్యేళ్ళ జీవితం ఉంది.బుడిబుడి నడకల నా పిల్లల ఆటలు,వాళ్ళ సరదాలు ఇంకా ఆ స్కూటర్ మీద నాకు కనిపిస్తున్నాయి.నా జ్ఞాపకాల్ని నేను అమ్మలేను అని చెప్పారు.ఇప్పటికి ఇంటికెళ్తే వరండాలోనే ఎదురొచ్చి పలకరిస్తుంది మా నాన్న స్కూటర్.కాదు కాదు హమార బజాజ్!