Monday, May 21, 2007

I Hate Mobile Phones

దేవుడు ప్రత్యక్షమయ్యి ఒక వరం ఇస్తే..ప్రపంచంలో ఉన్న మొబైల్ ఫోన్స్ అన్ని మాయం అయిపోవాలని కోరుకుంటాను నేను.ఒకవేళ అదేకాని జరిగితే మొబైల్ ఫొన్ కి బానిసలైనవారంతా నన్ను శపిస్తారేమో? కాని ఈ మొబైల్ ఫోన్స్ వల్ల తిండి,నిద్ర కరువయ్యాయి అంటే నమ్మండి.

"సోమవారం" అప్పుడే వచ్చేసింది అన్న చేదునిజాన్ని దిగమింగి నేను నా రోజువారి కార్యక్రమాలు మొదలు పెట్టేసా.
ఉదయం 10.27 : ఇంకో రెండు నిమిషాల్లో బోర్డురూమ్ లో స్టేటస్ మీటింగ్.హడావిడిగ నా లాప్ టాప్ లో ఏదో డాక్యుమెంట్ కోసం వెతుకుతున్నాను.ఇంతలో నా మొబైల్ ఫొన్ మోగింది.
"Hello"
"Hello sir,iam calling from ICICI Bank,would you be intrested in taking personal loans?"
"First tell me this,Do I sound like a man?"
"Ah sorry sir...err...madam.."
"Thanks for calling me,Iam not intrested."
(ఈ చిరాకుతొనే మీటింగుకి వెళ్ళాను.)
ఎలాగో ఈ వారం స్టేటస్ మీటింగ్ అయిపోయింది.

ఉదయం 11.10 : మీటింగ్ అయిపోయిందన్న ఆనందంలో తీరిగ్గా కాఫీ తాగుతున్నాను."హలో"(నా పక్క కాబిన్ లో కూర్చున్న శ్రీనివాస్,నిజం చెప్పాలంటే వీడికి ఫోన్ అవసరం లేదు.డైరెక్ట్ గానే మాట్లాడొచ్చు.అంత పెద్దగా అరుస్తాడు.పావలా యాక్షన్ చెయ్యమంటే రుపాయి చేస్తాడు.పెద్ద extra గాడు.)
"హలో,నాకున్న అనుభవం ప్రకారం చెప్తున్నా,వాడికి వచ్చిన ర్యాంకు కి ఇన్సుట్రుమెంటేషన్ కాని ఎలక్ట్రికల్ కాని వస్తుంది.కంప్యుటర్స్, ఎలక్ట్రానిక్స్ మీద ఆశ పెట్టుకొవద్దని చెప్పండి.అది కుడా సిటి కాలేజిల్లో అయితే కష్టం".వీడితో "ఎమ్ సెట్ ర్యాంకులు-విశ్లేషణ" అని దూరదర్శన్ లో interviewనిర్వహించాలి అని అనుకొన్నాను.

మధ్యాహ్నం 12.30 : ఆకలి దంచేస్తుంది."Lunch కి వెళ్దామా?"అని నా కొలీగ్ ద్రాక్షాయణికి ఫోన్ చేసా.

"The Hutch subscriber you are calling is busy,please try after sometime".టైమ్ కి తిండి తినే భాగ్యం కూడ లేదు.

మధ్యాహ్నం 1.40 : చివరికి ద్రాక్షాయణి నా మీద దయతలచి లంచ్ కి వచ్చింది. లంచ్ అయ్యింది అనిపించి, నన్ను గతవారం రోజుల్నుండి ఏడిపిస్తున్న Debug error ని ఈ రోజు ఎలాగైనా crack చెయ్యాలని కంకణం కట్టుకున్నాను.
ఇంతలో నా మొబైల్ ఫొన్ మోగింది.

"Hello madam,we are calling from HSBC bank.Do u have credit card?"
"No, I dont have and I dont need any.Thanks for calling."

సాయంత్రం 6.30 : Office నుండి Hostel కి వచ్చాను . Missed calls ఇచ్చిన అందరికి call చేసి ఒక అరగంట వాయించుకున్నాను.

రాత్రి 10.00 : నా roommate, Dr.రూప. ఊరంతా తిరిగి అప్పుడే వచ్చింది.ఫోన్ లో మాట్లాడుతుంది.రూప మాములుగా కన్నా ఫోన్ లోనే ఎక్కువ మాట్లాడుతంది.ఫోన్ లో మాట్లాడుతూనే అన్ని పనులు చేస్తుంది.ఒక్కొక్కసారి ఆ టాలంట్ ని చూస్తే ముచ్చటేస్తుంది.రూప ని ఫోన్స్ లేని దీవిలో కేవలం ఒక్కరోజు ఉంచితే చాలు గ్యారెంటిగా పిచ్చిది అయిపోతుంది.రాత్రి 1.30 అవుతుంది.రూప ఇంకా ఫోన్ లో మాట్లాడుతూనే ఉంది."షాజహాన్ తాజ్ మహల్ ని design చేసిన ఆర్కిటెక్ట్ చేతులు ఎందుకు నరికేసాడు?" అనేది టాపిక్.ఇంక నాకు చిర్రెతింది."రూప! టైమ్ ఎంత అయ్యిందో తెలుసా?" అని ఒక్క అరుపు అరిచా.ఒక 'సారి' నా మొహాన పడేసి ఇంకో పావుగంట మాట్లాడి ఫోన్ పెట్టేసి SMS లు ఇవ్వటం మొదలు పెట్టింది.

ఇలా రోజంతా missed calls,received calls,dialed calls తో బ్రతికేసే వీళ్ళని చూస్తే నాకు నవ్వాలో ఏడవాలో అర్ధం కాదు.

Wednesday, May 16, 2007

ఎందుకు?

డిసెంబర్ నెల,రాత్రి 8.45 నిమిషాలు.
ట్రైన్ ఇంకాసేపట్లో సికింద్రాబాద్ చేరుతుంది.సీట్ కింద నుండి లగేజ్ బ్యాగ్ తీసి కంపార్ట్ మెంటు డోర్ దగ్గరికి వచ్చి నిల్చున్నాను.కంపార్ట్ మెంట్లో ఇద్దరు ముగ్గురు ప్రయాణికులు మాత్రమే ఉన్నారు. ఇంతలో ఒక వ్యక్తి కోపంగా నన్నే చూస్తున్నాడు.40-45 సంవత్సరాల వయసు ఉంటుందేమో,చింపిరి జుట్టు,మాసిపోయిన బట్టలు.అతను ,అతని వాలకం చూసి పిచ్చివాడేమో అని అనుకోని పెద్దగా పట్టించుకోలేదు.కాని ఇంకా నన్నే చూస్తున్నాడో లేదో అన్న వెధవ క్యురియాసిటి తో ఒక్కసారి అతను కుర్చున్న వైపు చుసా.....అంతే అమాంతం సీట్లో నుండి లేచి వొచ్చి రెండు చేతులతో నా గొంతు పట్టుకొని పిసికేస్తున్నాడు, ఊపిరి ఆడటం లేదు,కళ్ళకి ఏమి కనిపించటం లేదు...నా జీవీతానికి "శుభం కార్డు" పడబోతుందని అర్ధమయ్యింది.కాని ఎందుకు...నేనెందుకు చనిపొతున్నా??ఈ పిచ్చోడు నన్నెందుకు చంపుతున్నాడు?దేవుడా!! మరీ ఇంత దిక్కుమాలిన చావు రాసిపెట్టవేంటి నాకు??
* * *
ఉలిక్కిపడి లేచా,ఇది కలా??.